Manisa Gölmarmara’da açık kamyonet kasasında tıka basa işe taşınan çoğunluğu 13’ü kadın, 1’i çocuk 15 tarım işçisi yaşamını yitirdi. Bu insanlar kilosu 1.5 liraya asma yaprağı toplayarak günde en fazla 10 lira kazanıyordu. Ve iş cinayetlerinde ölen tüm işçiler gibi ölmek için değil yaşamak için sabahın erken saatlerinde yollara düşmüşlerdi.Ölen işçi kardeşlerimizin yakınlarına başsağlığı, yaralılara acil şifalar diliyoruz.
İşçi sağlığı ve iş güvenliği tedbirleri alınmadığı için insanlarımızı yitirmeye devam ediyoruz. 2015 yılının ilk 6 ayında en az 794 işçi çalışırken ölmüştü. Temmuz ayı da maalesef büyük bir katliam ile başladı.
Kamyonet kasasında işçi taşınırken gerçekleşen bir olaya kaza demek mümkün değildir, bu açıkça bir katliamdır. Ve bu tarım işçilerinin öldüğü ilk katliam da değildir. 8 ay önce Isparta’da tarım işçilerini taşıyan midibüste, yine çoğunluğu kadın 17 kişi ölmüştü. Geçtiğimiz yıl da iş cinayetlerinde yaşamını yitiren 131 kadın işçinin yarısından fazlası, 71’i tarımda çalışmaktaydı.
Geçtiğimiz yıl madenler ve inşaatların arından en fazla iş cinayeti tarım işkolunda yaşanmıştı. ILO istatistiklerine göre de iş kazaları ve meslek hastalıkları yönünden madencilik ve inşaat sektörünün ardından en tehlikeli sektör tarım sektörüdür.
2015 yılında şu ana kadar 190 tarım işçisi kardeşimiz yaşamını yitirdi. Tüm bu olumsuz tabloya rağmen ülkeyi yönetenler seri cinayetleri izlemeye devam etmektedir.
Ülkeyi yönetenlere soruyoruz:
Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı, tarım işçilerinin yüzde 80’inden fazlasının sigortasız çalıştığını bilmiyor mu? Tarım işçileri yıllardır komisyoncu/dayı/aracı/elçi gibi adlarla anılan kişilerin esareti altında, kayıtsız, güvencesiz çalıştırılırken Bakanlık bu durumdan habersiz olabilir mi? Dayılık/komisyonculuk/aracılık/elçilik adı verilen işçi simsarlığını, Özel İstihdam Büroları ile yasallaştırmanın gayreti içerisinde olanlar, bu projelerinde ısrar edecekler mi?
Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, yıllardır uyguladıkları neoliberal politikalar sonucunda tarımda yaşanan yıkımın farkında mı? Mülksüzleştirilen, yoksullaştırılan köylüler artık emeklerini satmak zorunda kalmakta, ucuz iş gücü haline gelmektedir. Köylülerimiz, üç kuruş için ya madenlerde ya yollarda ölmektedir. Bu manzaradan dolayı Tarım ve Köyişleri Bakanlığı en ufak bir rahatsızlık duymakta mıdır?
Katliamdan bir gün önce Arçelik fabrikasında haklarını isteyen işçilerin üzerine gönderilen devlet gücü, tarım işçilerinin yüzde 80’inden fazlası sigortasız çalıştırılırken, işçiler kamyonet kasalarında taşınırken ortada görünmemiştir. İşçiler hak aradığında; işçiler sokaklara, meydanlara çıktığında teyakkuza geçen İçişleri Bakanlığı tarım işçilerinin yıllardır insanlık dışı koşullarda taşındığından habersiz midir?
DİSK
KESK
TMMOB
BURSA TABİP ODASI
